پروکساید شکری DCP

پراکسید DCP یا دی کومیل پراکساید (Dicumyl Peroxide) یک ماده شیمیایی با ساختار آروماتیکی و فرمول ساختاری “بیس (1-متیل-1-فنیل اتیل) پراکساید” است. نام دیگر دی کومیل پراکساید DCUP بوده و یکی از پرمصرف‌ترین انواع پراکساید در صنعت پلیمر به عنوان عامل کراسلینک (ایجاد کننده پیوندهای عرضی) برای پلی اتیلن و کوپلیمرهای اتیلن وینیل استات است.

این دسته از پروکساید ها به شکل دانه های کریستالی سفید رنگ ، نامحلول در آب و محلول در اتانول، اتیل اتر، بنزن، ایزوپروپیل بنزن و سایر حلال های آلی است. پروکساید DCP، به عنوان یک پروکساید آلی، عمدتا به عنوان عوامل اتصال عرضی رزین های PE، EVA ،عامل ولکانیزه کننده EPDM، لاستیک طبیعی، لاستیک نیتریل؛ عامل آغازگر واکنش پلیمریزاسیون؛ عامل پخت پلی استرهای غیر اشباع؛ و غیره. به طور گسترده در سیم و کابل، پلی استایرن انبساطی EPS، تولید کفش، رنگ ضد حریق و سایر صنایع استفاده می شود.

پروکساید شکری به صورت یک ماده جامد و بلوری است غیر قابل حل در آب و حلال در روغن نباتی و حلال های آلی می باشد. این نوع پروکساید معمولا در قالب سازی ها و جهت مولدینگ با موادی مانند سیلیکون ترکیب میشوند و نیاز به دمای بالایی جهت ذوب دانه بندی ها و ترکیب با سیلیکون دارند.

استفاده از پروکساید شکری DCP در پخت و ساخت پلیمر‌های عایق کابل، به این تجهیزات خاصیت عملیاتی بسیار بالاتری می‌دهد و عایق کابل را از نظر مکانیکی قوی‌تر می‌کند. کابل نسوز سیلیکونی یکی از متداول‌ترین محصولاتی است که با اضافه کردن پروکساید به مواد پلیمری پایه‌ی عایق کابل ساخته می‌شود. معیار‌های کافی برای اخذ گواهینامه آتش‌نشانی و موارد ایمنی و کارایی دیگر را دارد.

کاربردهای پراکساید DCP

پراکساید شکری یا همان دی کومیل پراکساید به عنوان کاتالیست در دماهای بالا در صنایع رابر و پلاستیک‌ مورد استفاده قرار می‌گیرد. DCP به دلیل خاصیت اکسید کنندگی در سفید کردن و خوشبو کردن منسوجات و در صنایع کاغذ سازی به کار می‌رود. همچنین در صنعت پزشکی از DCP به عنوان ضدعفونی کننده و در صنایع تولید پلاستیک و پلی استایرن‌های غیر اشباع از دی کومیل پراکساید به عنوان آغازگر پلیمریزاسیون استفاده می‌گردد.

مشخصات فنی پروکساید DCP

DCP یک ماده جامد پودری شکل (کریستال ریز) و به رنگ سفید مایل به زرد است. به دلیل شباهت ظاهری دی کومیل پراکساید به شکر، در اصطلاح تجاری و عامیانه به آن “پراکساید شکری” نیز اطلاق می‌گردد. پراکساید شکری در آب حلالیت پایینی داشته (0.4-2 mg/l)، در حالی که در الکل‌ها، استرها و هیدروکربن‌های آروماتیک حلالیت خوبی دارند. دمای تجزیه حرارتی DCP 70 درجه سانتیگراد بوده و دمای ذوب آن حدود 40 درجه سانتیگراد است. بنابراین، پراکساید شکری را باید پایین‌تر از دمای 39 درجه سانتیگراد (بهترین دما 4 درجه سانتیگراد است) نگهداری کرد. لازم به ذکر است که پراکساید DCP بسیار اشتعال پذیر بوده و لازم است از مواد محترقه دور نگهداری شود. این ماده شیمیایی به شدت تمایل دارد با موادی مانند اسیدها، بازها، عناصر کاهنده و فلزات سنگین واکنش داده و منجر به احتراق و یا انفجار شود.

ساختار شیمیایی پراکساید شکری

در ساختار دی کومیل پراکساید دو اکسیژن وجود دارد که توسط یک پیوند کوالانسی به یکدیگر متصل شده‌اند. گروه‌های آلی موجود در ساختار پراکساید DCP شامل دو گروه فنیل اتیل و دو گروه متیل است.

فرآیند پخت الاستومرها توسط پراکساید DCP

عملکرد کلی پراکسایدها در پخت و ایجاد کراسلینک در الاستومرها مانند روند ایجاد پیوند عرضی در رابرها است. برای اطلاعات بیشتر درباره فرآیند پخت الاستومرها توسط پراکساید، می‌توانید به صفحه پروکسایدها مراجعه کنید.